Myślę, że większość z Was podpisałaby się pod stwierdzeniem “nie mam na nic czasu”. A większość specjalistów od zarządzania czasem by odpowiedziała “każdy ma go tyle samo”. Niezależnie od tego jaką mamy sytuację życiową, czy pracujemy i ile, czy mamy piątkę dzieci czy żadnego, w jakim wieku jesteśmy, każdy z nas ma jakiś czas dyspozycyjny, czyli czas, w którym możemy zdecydować czym się będziemy zajmować. Nawet jak komuś wydaje się, że nie ma takiego czasu, bo np. ma taką pracę, że pracuje od rana do nocy albo ma dużą rodzinę i wszystko co robi wymusza sytuacja, bieżące sprawy. Są faktycznie rzeczy, z których nie możemy, nie ma sensu rezygnować. Ale jest sporo takich, które wydają nam się bardzo pilne, a moglibyśmy je ograniczyć. Jak będziemy dobrze planować swój dzień, trzymać się wcześniej ustalonych priorytetów i przestrzegać zasad realizacji planu to wierzę, że każdy może znaleźć czas na realizację swoich potrzeb.

Planowanie dnia:

• Sprawdź kalendarz
• Zrób listę zadań na dany dzień (wieczorem dzień wcześniej) pamiętając o priorytetach i wpisując na początku rzeczy najważniejsze
• Pomyśl czy z czegoś możesz zrezygnować, coś delegować (rzeczy nieważne pilne i nieważne niepilne). O priorytetach i rzeczach ważnych pisałam tutaj 
• Ustal swój czas dyspozycyjny (więcej o nim poniżej)
• Rezerwuj czas na rzeczy dla Ciebie ważne, niepilne (hobby, sport, czytanie książek)

Ustalenie swojego czasu dyspozycyjnego bardzo pomaga w planowaniu, podejmowaniu decyzji w sprawie przeznaczania czasu na konkretne rzeczy, podejmowania nowych zadań albo realizacji swoich potrzeb. Jak to zrobić?

Rozpisz sobie swoje zajęcia w ciągu tygodnia, na każdy dzień – w moim przypadku byłyby to tylko dni od poniedziałku do piątku, bo weekend rządzi się innymi prawami:

1. Wypisz wszystkie zajęcia stałe (mają określony czas), z których nie możesz zrezygnować.

Np. praca w godz. 9-17, z dojazdami 8.30-17.30, stałe spotkania, treningi. Jeżeli ja odbieram dzieci o godz. 15.30 z przedszkola i one idą spać o 20.30 to wpisuję to jako “czas z dziećmi”. Nie jest to mój czas dyspozycyjny – wtedy mogę decydować co robić z dziećmi, ale nie mogę planować rzeczy, które bym chciała sama zrobić.

Przykład 1. Wstaję o 6.30, 6.30-8 poranne ogarnianie, 8 wyjście z domu, zawożę dzieci do szkoły, pracuję w godz. 9-17, do 20 zajmuję się dziećmi.

Przykład 2. 7-8 poranne ogarnianie, 8-8.30 rozwożenie dzieci, 8.30-9.00 Msza Święta. 15.30-20.30 dzieci

2. Wyznacz czas dyspozycyjny: czas kiedy nie śpisz – czas z pkt. 1

Przykład 1. Zakładając, że chodzę spać o 23.30 czas dyspozycyjny zostaje mi w godz. 20.30-23.30, czyli mam go 3h. Ale już jak tylko pracuję, a nie mam dzieci mój czas dyspozycyjny będzie wynosić 6h.

Przykład 2. Zakładając, że mam wszystkie dzieci w placówkach edukacyjnych i pracuję w domu mój czas dyspozycyjny zostaje w godz. 9.30-15.30 i 20.30-23.30. Mając elastyczny czas pracy mogę w tych godzinach planować swoją pracę i pozostałe zajęcia, uwzględniając pozycje z pkt.3.

3. Wypisz czynności stałe, które są bardziej elastyczne czasowo, ale są konieczne do wykonania i ustal ile czasu na nie potrzebujesz w ciągu dnia albo tygodnia, np. zakupy, gotowanie, sprzątanie.
4. Ustal czas, który zostaje po odjęciu wszystkich czynności koniecznych i w ramach tych godzin zarezerwuj sobie czas na rzeczy dla Ciebie ważne.

W następnym wpisie napiszę kilka porad jak zwiększyć szanse na realizację naszych planów i jak to wygląda w praktyce.